Maandag 5 juni 2017
Ontwaken op de P van Poulnabrone Dolmen, Glenslane, Ierland
KM 60386
GPS N53 02 49.6  W9 08 24.9  //  53.047153, -9.140239

Dat kennen jullie ook wel hè? Dat je de wekker zet op een ongewoon vroege tijd, en dat je dan 10 minuten eerder wakker wordt.
Dat heb ik nu om 04:50 uur. Door het dakluik boven het bed zie ik nog het perfecte grijs, maar ik sta toch maar eens even op, want je weet maar nooit in Ierland.

Ik schuif de verduistering van de voorruit voorzichtig naar beneden en zie nog net een door mij niet zo snel te identificeren beest voor de camper langs lopen, en dan waarschijnlijk eronder. Het heeft iets weg van een stinkdier maar die zitten hier niet voor zover ik weet.  Ik stommel maar een paar keer op de vloer, en hoop dat hij/zij daar wel van schrikt. Straks ook maar eens even onder de motorkap kijken.

De lucht lijkt open te breken en ...
ik zie dat het elk moment zonsopkomst kan zijn. Tja, toch maar opstaan dan?? Monique geeft me het laatste zetje. Ik graai snel de fotospullen bij elkaar en maak dat ik bij de tombe kom.
Het ding is echt zo indrukwekkend als ik in gedachten had. Heel bijzonder. Wat het is weet ik niet. Sowieso is het een hele ‘fotogenieke opstapeling van wat stenen’, maar dat alleen zou te oneerbiedig zijn. Wat het dan wel is weet ik nu nog steeds niet.  

Ik ben niet eerbiedig t.a.v. de eenvoudige afrastering die om de tombe staat.  Ja, vijf uur in de ochtend, wie verwacht je dan nog meer behalve een vakantieganger uit Nederland?  Juist, dus ik kan mooi dichtbij het object mijn gang gaan, ook zonder achteraf de inhoud van 4 bussen vol Japanners weg te moeten shoppen.

Ik blijf nu dus niet ‘oachter d’n droad’ zoals vroeger Dhr. van Beest (?) altijd riep als er jongetjes als ik bij de plaatselijke voetbalvereniging De Beuningse Boys langs de lijn niet achter de draad bleven staan, maar vóór de voeten van de grote mensen gingen zitten op het twee meter brede stukje gras dat ‘d’n droad van de zijlijn scheidde. De beste man liep constant rondjes met zijn ogen gespitst op wetsovertreders zoals ik. Heden ten dage is het onder echte Beuningers nog steeds iets wat te passe voor de grap gezegd wordt. ‘Oachter d’n droad’….

Nee, niet oachter d’n droad hier, ik sla mijn slag hier. Ik moet echter snel zijn, want het Ierse licht komt zeer snel opzetten. En dan is het heel snel beslissen van welke kant, welke lens, filter ja of nee, invulflits ja of nee, belichting goed, scherpte, enzovoorts. In de tijd die ik heb probeer ik van alles.

Een goed uur later kruip ik met mijn kouwe lijf weer tegen mijn minstens 30 graden warmer aanvoelende Monique. Dat moet afzien zijn voor d’r, maar zoals het een echt maatje betaamd slaat ze zonder aarzelen haar lijf om me heen.

Slapen lukt echter voor geen meter meer. Ik sta om half acht weer op, eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar mijn opnames. Als ik ze heb geïmporteerd in mijn fotoprogramma (Adobe Lightroom), en ze snel bekeken heb, denk ik dat er aardig wat materiaal heb om er straks weer thuis hele leuke dingen mee te doen.
Hier alvast twee snelle bewerkingen.

Wij staan op een van de vier voor bussen gereserveerde parkeerplaatsen. Monique zei gisteren nog dat het wel mee zou vallen met de toeristen hier in dit seizoen.
Om 09:00 uur komt de eerste bus. Een kwartier later zijn er al vijf. Nou zijn wij dan wel een bus-camper maar willen zeker geen plek inpikken van onze grote broers. Als er nog een bus komt aanrijden drinken we de laatste slok koffie van ons ontbijt dan maar snel op en verhuizen ons busje naar een andere plek. ‘No problem!’.

Het wordt echt druk hier. Tijd om te vertrekken. We moeten maar weer eens een stadje aandoen. Dat hoort er toch ook bij om een goeie indruk te krijgen van Ierland. Galway schijnt een leuke vlotte stad te zijn, mede om dat het een studentenstad is. 

Galway ligt niet al te ver weg op onze route naar het noorden. De stad lijkt na wat gegoogel niet rijk bezaaid te zijn met overnachtingsplekken voor campers, maar in de haven is er in ieder geval een. En slechts op 5 minuten lopen van het centrum.
De navigatie (iGo) breng ons feilloos door het drukke centrum er naartoe, en tegen 15:00 uur komen we aan.
Het zijn geen speciale camperplaatsen maar gewoon parkeervakken op een rijtje langs het water, gescheiden door een trottoir. Op het moment dat we arriveren staan er wat campers en auto’s door elkaar heen geparkeerd.
Betaling werkt via Pay&Display automaten. Tarief (2017) is €2 per uur van 08:00-19:00 uur, en €4 voor 19:00-08:00 uur (de nacht dus).

Omdat het betalen toch nog wat onduidelijk is betalen we eerst tot 18:00 uur en gaan eens in het stadje kijken. Als we een leuk restaurant vinden lopen we eerst wel even terug naar de camper om bij te vullen.

Welke is het liefst, Michel?

Het weer is triest en het stadje ook niet heel bijzonder (onze mening). Er zijn een paar leuke straatjes met vooral veel eettenten maar dan houdt het op. We moeten er wel bij vermelden dat cultuur en historie aan ons niet echt besteed is, dus een ander vindt er misschien wel veel meer van zijn gading.
Wèl slagen we gelukkig voor onze eigen Daisy, een pluche Iers schaap met zwarte snoet en zwarte voetjes. Die ma in de camper naast onze andere knuffels zoals o.a. Schots schaap met rode Clan-baret, en Noorse eland met Noorse trui.

Het is ondertussen bijna 18:00 uur en we hebben wel trek. Op de terugweg naar onze camper (parkeermeter bijvullen) lopen we langs vele restaurants. Monique’s voorkeur gaat duidelijk uit naar een Indiaas restaurant. Ik vind het prima.  Bij de camper doffen we ons op en proberen we wijs te worden uit de Pay&Display wat betreft het bijvullen voor de nacht. Het lijkt gemakkelijk; van 18:00 tot 19:00 €2, en dan €4 voor het traject van 19:00 – 08:00. 
Als we om 18:10 echter 3 euro (in contanten) storten geeft de meter slechts tot 19:10 uur, en print meteen een kaartje terwijl we niets bevestigd hebben. Da’s lekker. Om meer problemen te voorkomen wachten we maar tot na 19:00 uur en betalen dan met creditcard. Het menu is dan veel duidelijker en je kunt van alles corrigeren en cancelen.
CAMPERAARSTIP: betalen met creditcard.

Na betaald en ons opgedoft te hebben gaan we weer terug (in 5 minuten) naar het Indiaas restaurant (Eastern Tandoori).
Er zitten veel Indiase mensen te eten, en dat is een goed teken, zegt Monique. We moeten lang op ons eten wachten, en dat is ook een goed teken, zeg ik.
Het wachten is het inderdaad waard, want we vinden het voortreffelijk. En zeker ook meer dan genoeg. Het meer is dan niet zonde hier, want we hebben ondertussen om ons heen al gezien dat het eten wat over is meegegeven wordt in een Doggiebag. Een lekker hapje voor morgen dus.
Omdat we nu de hele Ierse vakantie nog niet echt Iers gegeten hebben (met uitzondering van Fish & Chips) neem ik als nagerecht maar een Irish Coffee. Monique een Baileys Coffee.

Met een tevreden en voldaan gevoel keren we terug naar onze camper, en ondergaan tijdens een kaartje en een borrel nog een hele rustige avond in de aan de harbour van Galway.

Truste

Maandag 5 juni 2017
Overnachten op de P van Galway Harbour Company, Galway, Ierland
KM 60446
GPS N53 16 08.6  W9 03 01.6  //  53.269110, -9.050455
STREETVIEW (aanklikken)