Maandag 12 juni 2017
Ontwaken in Donegal, Ierland
KM 60906
GPS 54.651540, -8.113354   N54 39 04.4  W8 06 53.1

Met regen vertrekken we rond 10:30 uit Donegal. 
We volgen de N57 naar Killybegs, doen daar wat boodschappen, tanken diesel en meteen ook water, en gaan op weg naar Slieve League. Vanaf Killybegs volgen we de R263.

Ons doel is Slieve League: de hoogste kliffen van Europa (meer dan 600 meter hoog).(https://nl.wikipedia.org/wiki/Slieve_League). Het kan eigenlijk niet missen, gewoon de inmiddels bekende bruine wegwijzerbordjes bordjes volgen. Op een gegeven moment zien we naar rechts een afslag met een bordje ‘Slieve Leuague Cliffs’ met een wandelaar afgebeeld, en ‘Pilgrims Path’. Deze slaan we nu over.

Wij rijden eerst ...

door naar Teelin Pier/ Sliabh Liag omdat we bij de pier willen gaan kijken naar de ‘Sliabh Liag Boat Trips’ (http://www.sliabhleagueboattrips.com/). Dan komen we ook langs het tweede bruine wegwijzerbordje naar Slieve League Cliffs Viewing Point, nu zonder wandelaartje erop.

Op onze ‘to do list’ staat een boottripje langs de kliffen, met een ingebouwde kans om dolfijnen en walvissen te zien.
Nou zijn we wat dat betreft in de loop der jaren wel wat sceptisch geworden. De dolfijnen, walvissen, alligators e.d. zijn meestal dooie mussen geworden, dus we nemen een ander met een korreltje zout.

Zou dit het bootje zijn?

Paddy, de beste man die de bootjes runt en vaart, hadden we gisteren al getext. We kregen het antwoord dat het waarschijnlijk vandaag te slecht zou zijn, en misschien de rest van de week wat beter. Nu we toch in de buurt zijn gaan we maar eens kijken. Ondertussen is het 14:30 uur.
Bij zijn ‘kantoor’ (zie foto…) zien we niet veel en niemand. Zijn bootjes zien we verderop aan de steiger liggen.

Als we zo bij het kantoor staan te kijken komt er een auto aangereden met naar zal blijken een Ier erin. Niet Paddy maar iemand die hier wel uit de buurt komt en Paddy schijnt te kennen. Hij zal eens proberen om Paddy telefonisch te bereiken. Da’s fijn, dan hoeven wij dat niet te doen. Paddy bereiken lukt echter niet, maar volgens de Ier is dat niet zo vreemd; in deze uithoek is telefonisch verkeer wel vaker onmogelijk.
Ondertussen krijgen we gezelschap van nog een man, Stefan, een Fransman die op vakantie is en via zijn hotel een boottrip om 16:00 geboekt blijkt te hebben.
Nou, wie weet, dan kunnen wij ook meteen mee. Hoewel het weer ons nou niet echt geweldig daarvoor lijkt. Goed, het is droog, en in de beschutte baai staan niet al te veel wind en golven, maar of het met zo’n klein bootje nou zo’n pretje is?

Dan opeens komt er een krakkemikkig bestelautootje aanrijden, wat geparkeerd wordt pal naast het kantoor, en zo een mooie vintagesetje maakt. De persoon die uit de auto stapt is zo mogelijk nog vintager en blijkt Paddy te zijn, de kapitein/stuurman/directeur van het geheel.

Stefan de Fransman waagt het nog even om zich te beklagen over het feit dat hij na de boeking – weken geleden – niets meer vernomen heeft (bevestiging), en nu ook maar moet zien of de trip wel door gaat, maar onze Paddy wijst hem snel terecht met te vragen: ‘So, did you read the small letters? And did you read the very BIG letters? And did you read that you should contact me 24 hours in advance??! No? You didn’t?’ Duidelijk dus.

Maar Paddy is ook niet de beroerdste. Hoewel hij verwacht dat het weer buitengaats te slecht is voor de trip van anderhalf uur, stelt hij voor dat hij even uitvaart met de boot, gaat kijken hoe het daar is, en dan om 16:00 uur een tripje maakt met ons drieën mocht het weer het toelaten.
En wij mogen mee om te gaan kijken en testen.

Omdat ik verwacht dat het te slecht zal zijn buitengaats, en mijn zeebenen wil sparen voor eventueel morgen, laat ik Monique met de Fransman maar gaan proefvaren. De laatste keer met een klein bootje op ruwe zee was me niet zo goed bevallen meen ik me ergens te herinneren. Dus ik wil mijn reserves niet nu meteen al in de strijd gooien.

Na een kwartiertje zijn ze terug. Het feest gaat niet door. De Fransman ging na een paar minuten al op het dek zitten omdat hij te zee te heftig vond, vertelt Monique.
Behalve de lage reling is er niets om je aan vast te houden als het bootje steigert en rolt. Ja, het was inderdaad op het randje zoals Paddy vertelt.

We spreken af dat we in de buurt blijven en dat we Paddy morgenochtend texten om te checken hoe het weer en de zee zijn.
Voor de camperaars: er mag hier op de pier overnacht worden maar het is allemaal wel erg schuin. Alleen met oprijblokken ben je er nog steeds niet.

Monique vaart uit

Wij rijden nu terug naar de afslag met het bruine wegwijzerbordje Sleave League Viewing Point en daar omhoog. Eerst een prima brede (slingerende) weg omhoog, maar het laatste stuk is bijna single track, wat steiler en met twee vervelende bochten als je een andere camper tegenkomt (wat ons overkomt).
Dan arriveren we op een voorlopig eindpunt met aan de rechterzijde een P zonder hoogtebegrenzing. Daar is een toiletgebouw met ook een soort van mini-VVV, alles afgesloten. Ongeveer vijftig meter verder aan de linkerkant van de weg is nog een kleine P, maar mét hoogtebalk, dus niet geschikt voor campers. Niet dat nou de eerste P zo ideaal is voor campers maar we parkeren er toch maar. Het is al eind van de middag en we denken er toch over om hier te gaan overnachten. Er staat nog een camperbus, helaas al op de beste plek.
Maar her en der staan nog wat auto’s geparkeerd, die straks vast allemaal weggaan, en dan kunnen wij een betere plek uitzoeken voor onze nacht.

Eerst maar eens de wandelschoenen en de regenjas aan om de hoogste kliffen van Europa te gaan bekijken. Na de P aan de linkerkant moeten we een hek door. Daar kun/mag je eventueel ook met de auto door (wel sluiten achter je) maar een beetje sportieveling gaat die laatste 1,5 kilometer tot aan het einde van de weg (doodlopend dus) wandelend omhoog.
Om alvast aan de hoge kliffen te kunnen wennen heeft Onze Lieve Heer langs de route van kleine tot steeds grotere kliffen geschapen. En voor schapen heeft hij hier het paradijs geschapen. Da’s heel veel schapen, ik weet het, maar die zijn er dan ook.

Schatje toch?

Familiefoto

Op de P aan het einde van de weg valt de mond nog net niet open van verbazing. Het is een heel raar plaatje: immense kliffen, deels in nevelen en de bovenste helft vooral in wolken gehuld.

Het vreemde van het plaatje vind ik vooral dat het bijna niet mogelijk is om de juiste grootte of het immense in te kunnen schatten. We weten dat ze op het hoogste punt meer dan 600 meter hoog zijn, maar het is bijna niet voor te stellen.
De ‘kleine’ kliffen op de weg hierheen waren al groot, maar deze….
Het is hier wat we ook op diverse plaatsen in bijvoorbeeld Noorwegen of Griekenland hebben gezien; het lijkt meer op een poster dan realiteit. En toch is het realiteit.
Als we zo naar beneden kijken zien we heel ver in de diepte witte stipjes vliegen; meeuwen. En we weten ook nog hoe de verhouding van de meeuwen tav de rotswanden bij de Cliffs of Moher was.
De cliffs zijn hier drie keer zo hoog als die van Moher, en de meeuwen lijken hier ook drie keer zo klein te zijn. Het is moeilijk te beschrijven. Je verliest hier een beetje een voorstelling van ‘groot’ en ‘klein’.

Mooi en indrukwekkend dus. Wat moet het mooi zijn met prachtig weer. Nou zal dat niet zo vaak zijn. We zullen later in de week nog van iemand horen, wiens kennis al achttien keer de Slieve Cliffs heeft bezocht, dat deze dag wel een van de slechtste van die achttien keren was.
Zo is het is altijd wel wat. Het is in ieder geval droog en dat is ook al heel wat.

We lopen een stuk verder de berg op maar het is te laat om al te ver te gaan, en behalve de bergschoenen en de regenjassen zijn we er verder ook niet op voorbereid.
Mogelijk willen we morgen wel het bekende ‘One Man’s Path’ lopen, hoewel we daar stiekem toch ook wel wat huiverig voor zijn: (https://youtu.be/2Z4EYKEeIYg) J.
We spreken een Ier die op de P wat ansichtkaarten en souvenirs staat te verkopen, en die vertelt dat het One Man’s Path naar het hoogste punt van de kliffen ongeveer 3 uren wandelen is, en bij vlagen redelijk gevaarlijk. Met weer zoals dit raadt hij het af. Er is wel een alternatief: het ‘Pilgrim’s Path’(http://www.irishtrails.ie/Trail/Sliabh-Liag-Pilgrim-Path/377/), dat van de achterkant van de kliffen omhoog gaat naar de top, en een kleine 2 uren wandelen is, en veel veiliger. Misschien moeten we dat morgen eventueel maar doen.

Weer terug op de P zien we dat de meeste auto’s zijn verdwenen en parkeren we op een betere plek voor de overnachting. Er zal later nog een camper met een dame plus hond bij komen.
Als de vele schapen hier om ons heen zich een beetje rustig houden gaan we een hele stille nacht in.

Maandag 12 juni 2017
Overnachten op de P bij Slieve League, Ierland
KM 60996
GPS 54.626879, -8.663578
VIEW (aanklikken)