Zaterdag 3 juni 2017
Ontwaken op een P in Doolin, Ierland
KM 60342
GPS 53.0166, -9.37558

‘Fuck’, vertelde Madonna ooit in een interview toen ze werd gevraagd wat haar favoriete woord is. Dit omdat ze in het woord zoveel emotie kan leggen. Een beetje de moderne variant van Gvd zak maar zeggen.
Afgelopen nacht hebben we wel héél veel emotie gehoord van slechts één dronken jongeman die samen met een andere – vermoedelijk ook dronken - man achter onze camper langs liep, waarschijnlijk van een pub komend. ‘Fuck’ is hier in Ierland ook niet zomaar ‘fuck’ maar vooral ‘Fock’. Met een hoofdletter dus en uitgesproken met een ‘o’. We moeten het minstens honderd keer uit de mond van de man gehoord hebben. We hopen dat het een opluchting voor hem was.

Het maakte wel ...
een onrustige slaap voor ons, samen met de verschillende hoosbuien die we op ons camperdak kregen.

Als om de geplande 08:00 uur de wekker afloopt regent het ook weer, en zien we een wandeling van 18 kilometer eigenlijk niet zo zitten. Toch staan we maar op want je weet hier maar nooit met het weer, zijn we na een paar weken Ierland al achter.
En als het tijdens het ontbijt de lucht openbreekt en er weer echte witte wolken te zien zijn krijgen we er weer zin in.

Tegen half elf gaan we bepakt en bezakt met goede wandelkleding, lunchpakket èn extra regenkleding op pad.
We hadden veel meer wandelaars verwacht op deze route maar het eerste halfuur zien we niemand. Slechts een licht buitje van een paar minuten krijgen we op onze kop. Ik kan van alles schrijven over deze wandelroute maar om er achter te komen moet je hem zelf maar doen. Vanaf het centrum van Doolin is het zo’n 17 kilometer heen en terug. Vind je dit teveel dan kun je ook enkel lopen en je vanaf het Visitor Centre van de Cliffs terug laten brengen met een shutlle bus.
De route loopt af en toe wel behoorlijk dicht langs de klifrand, maar het went wel. Zegt iemand die ook niet echt happy is op hoogtes.

 
Dichter bij het Visitor Centre komend neemt de drukte merkbaar toe. Om vooral de laatste honderd meter een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt te bereiken. 
Ik moet bekennen: het is de moeite waard, de Cliffs of Moher. We waren wat sceptisch vooral vanwege het toerisme en de andere prachtige kliffen die wel eerder gezien hadden. 
Maar ondanks dat we de andere gegoogelde ‘Ten Highlights of Ireland’ nog niet allemaal gezien hebben denken we dat deze Cliffs of Moher er absoluut in thuis horen.  We denken wel dat dit mede komt door de prachtige wandeling vanuit Doolin er naartoe.

Relaxte paarden onderweg

We wandelen natuurlijk ook terug, want ons sportievelingen gaan natuurlijk niet met de bus terug!

'Uitstekende' plek voor wie er wel klaar mee is 

We volgen een iets ander deel van de route die op sommige delen echt pal langs de kliffen gaat. Een half uur voor Doolin krijgen we het tweede korte buitje van vandaag op ons hoofd, maar de regenjas kan al snel weer uit. Tegen vijven lopen we Doolin weer binnen, toch aardig vermoeid. En als we even later met de beentjes omhoog in onze bus zitten, en het eerste biertje er goed inhakt zeggen we: ‘We have the pipe totally empty!’.

Na een warme douche en goed maal knappen we weer voldoende op voor nog een avondje naar Gus ‘O Connor’s Pub. Nu we er toch zijn…

Het is wat minder druk dan gisteren. De muziek is ook minder. Nog wel de violiste van gisteren, maar nu aangevuld met een grote kale stoere man met een kleine vrouwelijke trekzak, en een man met een soort van houten dwarsfluit. Tja, en die klinkt dan toch weer een beetje als een grote dwarse blokfluit……
Je voelt hem al, het gaat niet zo lekker als gisteren. De muzikanten zijn ook duidelijk minder op elkaar ingespeeld dan die van gisteren. Waren er gisteren helemaal geen pauzes, nu vallen er na elk nummer minutenlange stiltes en overleggen over ‘wat nu’.  Of het daardoor minder druk is in de pub weten we niet.
Penny en Duncan uit Cambridge komen bij ons aan tafel en kruk zitten. Een stel wat twee dagen eerder nog in Utrecht was vanwege een congres van Penny, en nu wat dagen op reis is in Ierland. We babbelen wat over o.a. cows & calfs en andere serieuze zaken. Nadat Penny en Duncan vertrokken zijn gaan we nog wat dichter bij de band zitten, maar we raken niet enthousiast.
 

Om middernacht vinden we het mooi geweest en keren we huis(bus)waarts. Morgen is het zondag. Dat betekent uitslapen, ruim ontbijten, en voor de rest zien we wel.

Dag

Zaterdag 3 juni 2017
Overnachten op een P in Doolin, Ierland
KM 60342
GPS 53.0166, -9.37558