Zaterdag 27 mei
Ontwaken aan het Inny strand, bij Waterville, Ierland
KM 59824
GPS N51 50 44.2  W10 13 54.1

Als we de schermen voor onze ramen wegnemen lijkt het wel alsof we op een totaal andere plek staan. Het hele smalle stukje strand van gisteren is een enorm breed stuk strand geworden, en de zon geeft de aanrollende golven een zilveren gloed die een mooie voorgrond zijn voor de bergen daarachter.

My world! Zon, zee, strand. Daar word ik heel blij van.
Na wat gefotografeerd te hebben maak ik een babbeltje met onze Duitse (camper)buurman. Die is met zijn vrouw aan de derde week Ierland bezig, en zij gaan pas eind augustus terug. Wij al blij met vijf weken vakantie…..
Maar ok, zij zijn gepensioneerd. Als we geluk hebben en gezond blijven komen we ook nog aan de beurt. Zijn vrouw is er ondertussen ook bij komen staan. Als ik tegen haar zeg dat we ze wel een beetje benijden zegt ze ‘Das kann sein, aber Ihr habt die Jugend noch’. En da’s dan ook weer mooi gezegd. Hoewel, ‘Jugend’, afgelopen week was ik toch al ‘senior’ bij een kasteelbezichtiging.

Omdat we hier ...

een kraan binnen handbereik hebben vullen we de watertank en doen we een paar Tupperware emmers was. Wat klein spul dat we aan een molentje onder het open achterdakluik al rijdende misschien wel droog kunnen krijgen.
Voordat we vertrekken hebben we een leuk gesprek met een sportieve gepensioneerde Ierse dame op een mountainbike. Toen Mary vijftien was was is ze vanuit haar geboortedorp Waterville verhuisd naar Liverpool en na haar pensionering is ze weer terug verhuisd.
Een alleraardigste dame en die krijgt van ons een echte Hollandse klompjes sleutelhanger.

Op weg weer. We volgen de Skellig Ring, richting Portmagee.

We gaan vandaag heel gelukkig worden want een bezoek aan de (kleine) chocoladefabriek ‘Skelligs Chocolate staat op het programma. Een fabriek waar je de productie kunt bekijken, de meeste producten kunt proeven, en natuurlijk heel veel chocolade kunt kopen en mee naar huis nemen.

Helaas hebben we helemaal niet bedacht dat het zaterdag is. De productie ligt vandaag stil. Proeven kunnen we echte wel. Een jongedame steekt een geautomatiseerd verhaal af terwijl ze een stuk of zeven verschillende bonbons in partjes snijdt en die ons eigenlijk net iets te snel laat proeven. Zeker  voor Monique. Maar ja, dat is een langzame eter.  Tegen de tijd dat we de laatste bonbons in de mond hebben zijn we weer vergeten waar de eerste naar smaakten. Gelukkig vonden we allebei er maar een iets minder, en dat is dan ook makkelijk onthouden.

Maar beste mensen, hier word je wel heel gelukkig van hoor, van deze kwaliteit chocolade. Needasniezomaarchocola!

We kopen wat verpakkingen voor onszelf, en iets voor Thea. Dat je het maar vast weet Thea! Hoewel, we hadden nog vier weken vakantie voor de boeg...

Ja, en dan die koffiecorner van Skelligs Chocolate, met al dat lekkere gebak en zoetigheid in de vitrine!
En natuurlijk drink je hier geen koffie maar een van de vijf soorten warme chocolademelk. Alle gemaakt met hun eigen stukjes chocolade. Monique en ik kiezen meestal voor verschillende dingen zodat we van elkaars keuze’s kunnen proeven. Bij de warme chocolademelk kiezen we voor een caramel en een milky versie, en als lekkers bij dit lekkers voor een heerlijk stuk taart en een stuk ‘Stone Road’. Alles gruwelijk zoet en vet natuurlijk. Maar wat we hier ook zouden kiezen, het was altijd goed geweest!
De dame achter de balie vraagt of we marshmallows bij de chocolademelk willen, en slagroom bij de taart. Als we even lijken te twijfelen zegt ze: ‘Just say yes to everything’. En dat is een goeie tip.

Het is half twee in de middag maar na deze koffie-met-lekkers hebben we waarschijnlijk al ruim de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid calorieën binnengekregen.

Van Thea een zakcentje meegekregen voor wat lekkers.....

Na dit ‘oponthoud’ volgen we de ‘Skelling Ring’ verder richting Portmagee, wat geen straf is. Als je het tenminste niet erg vindt om met de camper steeds steiler omhoog te gaan over een voor een groot deel single-track-road, met enkele haarspeldbochten. In het Womo-boekje schrijven ze over een stijging tot 20%. Nou is dat ietwat overdreven vinden wij, die toch al aardig wat uitdagende passen bereden hebben in onze camperjaren, maar boven de 15% zit het laatste stuk omhoog wel.
Misschien is het geen handige route voor een grote camper met voorwielaandrijving die ook nog eens zwaar overbeladen is in zijn garage achter de achteras.

Aan het einde van de stijging is een ruime P met een fantastisch uitzicht over o.a. Portmagee.
Verder rijdend kun je aan de linkerkant eventueel een korte (betaalde, €4 pp) wandeling van 10 minuten naar de rand van de Kerry klippen doen. Wij rijden echter door, ook door Portmagee, wat een leuk vissersplaatsje is om even wat te drinken bij het haventje.

We volgen de Ring of Kerry (N70) waar we nog steeds niet van onder de indruk zijn. Misschien zijn we verwend met al die mooie bergwegen en passen die we in Europa al gereden hebben. Zwitserland, Oostenrijk, Noorwegen, Spanje, en ons favoriete vakantie-met-de-camper land Griekenland.
Het is natuurlijk niet goed om altijd te vergelijken, dan bestaat het gevaar om nooit meer te genieten.
Toch hadden we van deze Ring of Kerry veel meer spektakel verwacht.

Het maakt wel dat we nog steeds niet echt helemaal in de vakantie ‘zitten’. Ook niet als we bij ons doel van vannacht en morgen aankomen; Kate Kearny’s Cottage.
We komen daar door bij Killorglin van de N70 af te gaan, richting Killarney (via de N72) en dan borden ‘Gap of Dunloe’ te volgen.
Deze ‘Gap’ is ons eigenlijke doel voor morgen. Een kloof in de bergen met een prachtige weg om te wandelen of fietsen. Monique loopt dit jaar wederom de Vierdaagse mee en moet nog wat asfaltkilometers in de benen krijgen. Nou ben ik zelf helemaal geen asfaltloper maar ja, hier ben ik nu haar trainingsmaatje.

Kate Kearny’s Cottage dus. Bijna beroemd, als we publicaties mogen geloven. Dat is ook wel te merken als we de veel te kleine P oprijden. Ergens in de hoek staat nog een camperbusje, en midden op de P staat een grote Franse camper ook heel ongelukkig geparkeerd.

Hier zijn we weer blij dat we niet langer dan zes meter zijn. Wij, die niet zo van de drukte zijn, zouden het liefst doorrijden, maar een andere optie is er eigenlijk niet.
Dan eerst maar eens bij de Cottage kijken. Het terras zit vol en binnen ook zo goed als. We waren voornemens om hier wat te eten, maar kunnen niet zo enthousiast worden van de kaart.
Uiteindelijk nemen we spareribs en ‘iets met chicken’ met een goeie pot bier erbij.
Van de ‘enthousiaste bediening’ en het ‘vriendelijk personeel’ kunnen we geen spoortje ontdekken. Helemaal niet helaas. Nee, dan was het vroeger bij de lokale friettent van Pufke ins ons dorp beter gesteld.
Terwijl we zitten te eten loop ‘de band’ binnen. Er is live muziek vanavond. Na in totaal een kwartiertje opgebouwd en gesoundcheckt te hebben gaan ze ‘los’.
Een man met een soort van blokfluit en een man met gitaar en stem. Wel leuk maar na even hebben we de blokfluit wel gehad. Ja, ons ben nie echt positief vanavond. De chocolade lijkt uitgewerkt.

Na het eten verhuizen we de camper naar een ander, iets gunstiger plekje op de P.  Het wordt heel even iets rustiger. De toeristen maken plaats voor naar het lijkt locals die hun zaterdagavonduitje hebben. Het loopt weer goed vol om tegen tienen toch met een sisser af te lopen.

Bij ons ook ongeveer. We willen morgen een kilometer of twintig wandelen, en niet al te laat opstaan.
Morgen vertel ik in mijn enthousiasme vast nog wel meer over deze plek ;)

Truste

Zaterdag 27 mei
Overnachten op de P bij Kate Kearny’s Cottage
KM 59931
GPS N52 2 25.6  W9 37 54.0 (52.04044, -9.63166)