Donderdag 25 mei 2017
Ontwaken bij Mizen Head Station
KM 59667
GPS N51 27 06.5 W9 48 35.5 / 51.4519, -9.80985
Ontwaken bij Mizen Head Station
KM 59667
GPS N51 27 06.5 W9 48 35.5 / 51.4519, -9.80985
‘Flipper, Flipper!’ roepen we. Mensen van onze generatie
weten nog wel wie en wat dat was.
We hadden toch zo gehoopt hem bij het ontwaken te zien. Het is echter nog steeds zo mistig als gisteren.
Goed weer dus voor gebakken eieren met bacon en sterke koffie.
We twijfelen om een bezichtiging van het Mizen Head Station te gaan doen. Eerst maar eens kijken in het Visitor Centre. Misschien worden we enthousiast. En inderdaad besluiten we om tickets (€7,50 pp) te kopen en wind en weder te trotseren.
Het zicht is wel niet al te geweldig maar ...
de entourage en de woestheid van de natuur maakt veel goed. Het heeft wel wat. Zeker het uitzicht vanaf de loopbrug en de andere speciaal aangelegde uitzichtpunten.
In het station zelf is goed geprobeerd een beeld te geven van hoe het was toen het station nog operationeel was.
Monique en ik mijmeren wel eens weg of wij het ook zouden kunnen uithouden op een afgelegen vuurtoren, zoals laatst in een aflevering van Floortje Dessing te zien was. Wij denken van wel.
En hier op het Mizen Head Station zijn we, dwalend door de ruimtes, al hardop de indeling aan het visualiseren.
We zien hier ook eindelijk de walvissen, zeehonden, dolfijnen en allerlei zeevogels waar we op gehoopt hadden. Weliswaar in miniatuur en op schilderijen….. maar toch.
Teruglopend naar de camper zeggen we: ‘Toch maar goed dat we het gedaan hebben, ondanks het weer. Het was de moeite ( en de entreeprijs) waard. En misschien ook wel een beetje dankzij het weer. Woest en onstuimig’.
Nadat Monique nog een paar heerlijke sandwiches heeft gemaakt vertrekken we over de op-sommige-plaatsen-net-iets-te-smal-voor-twee-passerende-campers-weg.
Ik zie op een afstand van ongeveer honderd meter een buscamper me tegemoet komen. Ik heb aan mijn kant geen uitwijkmogelijkheid én een auto achter me. Op het moment dat ik de buscamper zie heeft die aan zijn kant een grote uitwijkplaats. Hij besluit blijkbaar toch om door te rijden. Tja…….
Ik zet onze bus zo strak mogelijk tegen de berm stil en denk ‘Nou is het jouw beurt. Als je zo graag wil….’
Monique klapt onze rechterspiegel in terwijl de (Duitse) bus (Knaus) langszij rijdt. De bijrijdster snapt niet zo goed dat dat bij haar bus ook kan….. aah, toch uiteindelijk!
We horen gekraak aan de bestuurderskant van de Duitse bus… hij komt er net langs…… dan nogmaals gekraak…… dan nog een keer…… en als we omkijken ligt er een wieldop in stukken gereden door twee auto’s die achter de bus aanreden. Tja……
Goed, wij kunnen weer door. Over wederom bij vlagen bar slechte wegen. Gelukkig klaart het weer wat op. We besluiten om de Sheeps Head vinger over te slaan en via Bantry naar Glengarriff te rijden. Daar moeten een paar aardige overnachtingsplekken in de bossen rondom de plaats liggen.
We hadden toch zo gehoopt hem bij het ontwaken te zien. Het is echter nog steeds zo mistig als gisteren.
Goed weer dus voor gebakken eieren met bacon en sterke koffie.
We twijfelen om een bezichtiging van het Mizen Head Station te gaan doen. Eerst maar eens kijken in het Visitor Centre. Misschien worden we enthousiast. En inderdaad besluiten we om tickets (€7,50 pp) te kopen en wind en weder te trotseren.
Het zicht is wel niet al te geweldig maar ...
de entourage en de woestheid van de natuur maakt veel goed. Het heeft wel wat. Zeker het uitzicht vanaf de loopbrug en de andere speciaal aangelegde uitzichtpunten.
In het station zelf is goed geprobeerd een beeld te geven van hoe het was toen het station nog operationeel was.
Monique en ik mijmeren wel eens weg of wij het ook zouden kunnen uithouden op een afgelegen vuurtoren, zoals laatst in een aflevering van Floortje Dessing te zien was. Wij denken van wel.
En hier op het Mizen Head Station zijn we, dwalend door de ruimtes, al hardop de indeling aan het visualiseren.
We zien hier ook eindelijk de walvissen, zeehonden, dolfijnen en allerlei zeevogels waar we op gehoopt hadden. Weliswaar in miniatuur en op schilderijen….. maar toch.
Teruglopend naar de camper zeggen we: ‘Toch maar goed dat we het gedaan hebben, ondanks het weer. Het was de moeite ( en de entreeprijs) waard. En misschien ook wel een beetje dankzij het weer. Woest en onstuimig’.
Nadat Monique nog een paar heerlijke sandwiches heeft gemaakt vertrekken we over de op-sommige-plaatsen-net-iets-te-smal-voor-twee-passerende-campers-weg.
Ik zie op een afstand van ongeveer honderd meter een buscamper me tegemoet komen. Ik heb aan mijn kant geen uitwijkmogelijkheid én een auto achter me. Op het moment dat ik de buscamper zie heeft die aan zijn kant een grote uitwijkplaats. Hij besluit blijkbaar toch om door te rijden. Tja…….
Ik zet onze bus zo strak mogelijk tegen de berm stil en denk ‘Nou is het jouw beurt. Als je zo graag wil….’
Monique klapt onze rechterspiegel in terwijl de (Duitse) bus (Knaus) langszij rijdt. De bijrijdster snapt niet zo goed dat dat bij haar bus ook kan….. aah, toch uiteindelijk!
We horen gekraak aan de bestuurderskant van de Duitse bus… hij komt er net langs…… dan nogmaals gekraak…… dan nog een keer…… en als we omkijken ligt er een wieldop in stukken gereden door twee auto’s die achter de bus aanreden. Tja……
Goed, wij kunnen weer door. Over wederom bij vlagen bar slechte wegen. Gelukkig klaart het weer wat op. We besluiten om de Sheeps Head vinger over te slaan en via Bantry naar Glengarriff te rijden. Daar moeten een paar aardige overnachtingsplekken in de bossen rondom de plaats liggen.
Op weg daarheen komen we door dorpjes met allerlei leuke
plaatsnamen. ‘Ballylikkey’ springt er wel uit ;).
We gaan op de coördinaten af van een overnachtingsplaats uit het boekje ‘Mit dem Wohnmobil nach Irland’.
Afgezien van de muggen (vlakbij water) lijkt het een mooie rustige overnachtingsplek. Aan dezelfde weg schijnt 3 kilometer verderop nog een mooie plek te liggen. Omdat we nog wel wat beweging kunnen gebruiken lopen we dit stuk vanaf de camper.
Een goed uur later zijn we weer terug bij onze camper en besluiten we om hem een kleine 100 meter verderop bij een mooie picknickplaats te parkeren, terwijl de bestuurder van een net aankomende Franse buscamper hetzelfde idee heeft.
Maar plek genoeg. En een uurtje later komt er ook nog een Duitse buscamper bij.
Dan een mopje. Eens zien wie goed heeft opgelet in ons dagverslag…..
‘Er staan drie buscampers in een Iers bos. 1 Franse, 1 Nederlandse en 1 Duitse.
Het Franse busje heeft 4 wieldoppen, het Nederlandse busje heeft 4 lichtmetalen velgen. Hoeveel wieldoppen heeft het Duitse busje?’
We gaan op de coördinaten af van een overnachtingsplaats uit het boekje ‘Mit dem Wohnmobil nach Irland’.
Afgezien van de muggen (vlakbij water) lijkt het een mooie rustige overnachtingsplek. Aan dezelfde weg schijnt 3 kilometer verderop nog een mooie plek te liggen. Omdat we nog wel wat beweging kunnen gebruiken lopen we dit stuk vanaf de camper.
Een goed uur later zijn we weer terug bij onze camper en besluiten we om hem een kleine 100 meter verderop bij een mooie picknickplaats te parkeren, terwijl de bestuurder van een net aankomende Franse buscamper hetzelfde idee heeft.
Maar plek genoeg. En een uurtje later komt er ook nog een Duitse buscamper bij.
Dan een mopje. Eens zien wie goed heeft opgelet in ons dagverslag…..
‘Er staan drie buscampers in een Iers bos. 1 Franse, 1 Nederlandse en 1 Duitse.
Het Franse busje heeft 4 wieldoppen, het Nederlandse busje heeft 4 lichtmetalen velgen. Hoeveel wieldoppen heeft het Duitse busje?’
Goede antwoorden mag je mailen.
Het is hier prachtig! Wij gaan op deze heerlijke plek
waarschijnlijk een uiterst stille en vreedzame nacht tegemoet.
Welterusten
Donderdag 25 mei 2017
Overnachten in het Glengarriff Nature Reserve
KM 59726
GPS N51 45 18.6 W9 34 01.1 // 51.755160, -9.567026
VIEW (aanklikken)
Overnachten in het Glengarriff Nature Reserve
KM 59726
GPS N51 45 18.6 W9 34 01.1 // 51.755160, -9.567026
VIEW (aanklikken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten