Donderdag 15 juni 2017
Ontwaken in Clontallagh Downings, Ierland
KM 61121
GPS N55 12 33.4  W7 49 11.1 / 55.20938, -7.81974

Mijn avonddip van gisteren is nog licht aanwezig als ik wakker word, maar na het ontbijt gaat het, mogelijk dankzij de suikers en de cafeïne, alweer een stuk beter. Ik heb weer zin om met Monique een plannetje te maken voor de laatste twee dagen.

Voordat we vertrekken maken we nog gebruik van de aangeboden faciliteiten bij deze ‘Singing Pub’ waar we gisteren zo lekker hebben gegeten. Dat betekent dat we de watertank vullen en de toiletcassette legen. Met deze beurt moeten we het eigenlijk kunnen redden tot onze thuiskomst a.s. maandag.

Het plan:
We gaan vandaag ...

aan de drank bij de oudste whiskey-distilleerderij ter wereld: Bushmills Distillery in Bushmills (www.bushmills.com/distillery/).
De ongeveer 130 kilometers gaan via de R245, N56, N14, N13 en de A2. Bij Londonderry/Derry is het even een drukte van belang op de weg maar echte files hebben we niet.

13:45 uur komen we aan bij de stokerij. Er is een eigen parkeerterrein maar wij parkeren net iets daarvóór op een kleine P (bij de fontein) aan de rechterkant van de weg, met in gedachten dat we er misschien gaan overnachten, want we gaan uiteraard aan de whiskey.
Gezien de drukte op de eigen P gaan we twijfelen of er nog wel plaatsen vrij zijn voor een tour/rondleiding, maar als we net na tweeën naar binnen lopen blijken we om 14:20 al deel te kunnen nemen. Entree is €8 pp maar voor senioren zoals ik €7. Dat is al het tweede voordeel van het seniorschap deze vakantie. En Monique wordt vandaag ook gematst. Dat scheelt toch weer een slok op de borrel van straks.
De tour duurt ongeveer drie kwartier en is inclusief een whiskey aan het slot. Een stuk voordeliger dan de tour bij Jameson Whiskey die we eerder deze vakantie uiteindelijk niet hebben gedaan (€20 pp!).
Met een groepje van ongeveer vijftien mensen maken we een ronde door de fabriek, begeleid door een vrolijke - en gelukkig luid en duidelijk sprekende - jongedame. We hebben het jaren geleden wel eens anders meegemaakt tijdens een tour door de Talisker Distillery op Skye in Schotland (http://mm2scotland2014.blogspot.nl/2014/06/maandag-2-juni-2014-ontwakenop-camping.html).
Veel van de info van toen zijn we weer vergeten, en het is leuk weer opgefrist te worden omtrent het whiskey- gebeuren.

Als we de ruimte betreden waar de grote ‘ketels’ staan slaat ons de hete (drank) lucht om de oren. Ik heb een jaar of vier in een sauna gewerkt dus ik meen in te kunnen schatten dat de temperatuur in deze ruimte bijna 50 graden is J. De ruim vijf minuten die we hier binnen zijn is lang genoeg. Ook om niet dronken te worden van de lucht, want dat schijnt echt te kunnen: http://bompasandparr.com/projects/view/alcoholic-architecture1/

Erg interessant is de uitleg over de invloed van de verschillende vaten op de whiskey. Lees er meer over hier: http://www.drank.nl/invloed-vaten-op-whisky-hoe-werkt-eigenlijk/ en hier: http://www.whiskywise.nl/blog/eikenhouten-vaten-en-invloed-op-smaak-whisky

Helaas mag er niet gefotografeerd worden in het fabrieksdeel dus de eerste foto’s van de tour zijn van de bar waar de ronde eindigt, en waar we al aan de tweede borrel zitten.

De tweede ja. De eerste borrel staat aan het einde van de ronde klaar meteen op een tafeltje. Een ordinaire Bushmills Original, niet echt lekker maar goed genoeg om de slokdarm te laten wennen aan de tweede, die aan de bar te verkrijgen is voor je entreeticket. Kiezen kun je uit de Original, de Black Bush, de 10 YR en de 12YR. De laatste is overigens alleen te koop bij Bushmills zelf. De oudere whiskies (16YR en 21YR) zijn tegen bijbetaling te verkrijgen.
De Ierse muziek die op de achtergrond te horen is smaakt zeker zo goed als de drank.  Ik heb het dacht ik al eerder geschreven deze vakantie: als je goed luistert hoor je wel dat traditionele Ierse muziek een grote invloed heeft gehad op de Amerikaanse country- en bluegrassmuziek.

Als de drank is in de vrouw....

Een gezellig uitstapje dus, deze tour in de Bushmills Distillery in Bushmills. Mijn ochtenddip is als sneeuw voor de zon helemaal verdwenen!
De weg naar buiten gaat uiteraard door een winkel. Dat gaat altijd zo, er moet tenslotte wel iets aan je vingers blijven hangen. We hebben echter nog het een en ander aan whiskey staan thuis, zodat er bij ons, met uitzondering van een licht gevoel in het hoofd, niets blijft hangen vandaag.
Als ik op de grote P van de distilleerderij nog een foto maak van het gebouw, biedt een vriendelijke buschauffeur aan o een foto van ons beiden te maken. Dat zie je niet zoveel meer in deze tijd van de selfies, dat je een ander een foto laat maken.
Wij bedanken John McMillan van www.mcmillantravel.co.uk voor deze geste, en beloven hem dat we nog zullen laten weten of de foto goed gelukt is.

Het is nog vroeg (15:45u) als we weer terug bij de camper zijn, en we vinden het zonde om de rest van de dag hier te blijven en hier ook te overnachten. Eerst maar eens goed eten en de whiskey laten uitwerken.
Morgen willen we de Rope Bridge ‘doen’, als we dat tenminste durven. Dat is slechts een half uur rijden vanaf hier, en zeer waarschijnlijk treffen we daar een veel mooiere overnachtingsplek dan hier op deze asfalt-P midden in een woonwijk.

Tegen zessen rijden we weg. Als we een half uur later op de  Carrick-a-Rede Rope Bridge Car Park aankomen staat er voordat we de P oprijden een bordje met ‘Rope Bridge closed due to weather conditions’.  Begrijpelijk, zonder dat we de brug live gezien hebben, moeten we er met deze wind ook niet aan denken om eroverheen te lopen.

Op de grote gravel-P staan behalve enkele auto’s nog twee andere campers. We parkeren de onze op een meter of tien afstand. We twijfelen of we nu nog naar de brug zullen lopen of morgenochtend. Tijdens de twijfel krijgen we nieuwe camperburen; een Belgische campervan.
Net als ik van plan ben om nog wat te gaan schrijven en/of foto’s selecteren breekt de lucht wat open. Ik grijp snel wat fotospullen bij elkaar in de hoop wat leuke plaatjes te maken, en loop het pad richting Rope Bridge. Met een klein kwartiertje ben ik er.

En daar is ‘tie dan….de Rope Bridge….de touwbrug waar niet iedereen overheen durft. Of wel overheen maar dan niet meer terug, dat schijnt ook voor te komen.
Ik sta hier zo in mijn eentje ook te bedenken of ik het wel zal gaan doen. Morgen dan, want hij is nu gesloten. En stiekem eroverheen lukt ook niet want de toegang is afgesloten middels een hoge poort.
Er komen nog een paar mensen kijken. Als ik zeg ‘Scary, isn’t it?!’, zegt de man van het stel: ‘U kunt ook Nederlands praten’. Onze nieuwe Belgische buren dus.

Bij de touwbrug zie ik een bordje staan met ‘maximum number of people on bridge at one time 8’.
Ik zeg tegen de Belgen: ‘Alleen zou ik nog wel op de brug durven, maar die andere 7 zou ik niet vertrouwen’.
- Later thuis vond ik nog deze foto op het web:
Telt u even mee…..?
Na goed anderhalf uur loop ik weer terug naar de camper. Monique zal zich misschien ondertussen wel zorgen maken waar ik zo lang blijf. Net als ik de camper wil binnengaan komt de Belgische buurman zijn camper uit, en vraagt: ‘Schrijft u ook een blog?’.
Ik ben even verbaasd, en denk: Waar kent die man me van?.

Blijkt dus dat het stel via www.camperforum.nl op onze blog terecht is gekomen, en ook andere blogs, zoals bijvoorbeeld mm2scotland2014, gelezen heeft.
Verrast vertel ik hem dat onze blog vooral een dagboek voor onszelf is, en om thuisblijvers, vrienden, kennissen en collega’s mee te laten ervaren wat het is om met een camper rond te reizen, maar ook geschreven vanuit een camperaar vóór andere camperaars.
De Belg bedankt mij zelfs voor alle verhalen, de foto’s en de tips. Ik ben zeer vereerd! ‘Graag gedaan!’.

Precies midden in de foto staan wij

Dan loop ik toch ook nog even de andere kant uit, naar de grote P beneden tussen de rotsen, om te zien of het daar nog mooi foto’s maken is. Tot mijn verrassing tref ik bij de P een bordje aan met info over de Game of Thrones. Deze serie blijkt dus o.a. hier opgenomen te zijn.
Nou heb ik eerlijk gezegd de serie nooit gezien. Wel wat trailers ervan, maar omdat ik dacht Monique vindt het toch allemaal te gewelddadig en te veel fantasie, is het er nooit van gekomen om te gaan kijken. Toch maar eens een paar afleveringen gaan proberen misschien.

Lang hang ik hier nu niet meer rond want het begint weer eens te regenen. Aan de koffie dan maar.

Morgen verder.

Donderdag 15 juni 2017
Overnachten in Ballintoy/Carrick-a-Rede (Rope Bridge), Ierland
KM 61265
GPS N55 14 22.2   W6 20 56.5 / 55.23953, -6.34899
STREETVIEW (aanklikken)