Maandag 29 mei 2017
Ontwaken bij het Beenbane strand, bij Dingle, Ierland
KM 59931
GPS N52 07 17.0    W10 14 55.0  //  52.121389, -10.248643

‘Flipper is uit, Fungie is in!’

Hebben we dagen vergeefs aan de waterkant ‘Flipper’ staan te roepen, blijkt het ‘Fungie’ te moeten zijn. Wie Dingle zegt, zegt Fungie.
Om half tien zien we vanuit de baai van DIngle (voor ons net niet zichtbaar) een groot soort rubberboot vol met mensen langzaam voorbij varen. Ik had al ergens gelezen over Fungi de dolfijn die nogal een attractie moet zijn in deze wateren.
Ik tel 1 en 1 bij elkaar op en zeg tegen Monique ‘Die zitten achter Fungie de dolfijn aan’. Monique reageert nog een beetje ongeloofwaardig maar even later zien we in de verte inderdaad af en toe iets van een dolfijn.

Dan hebben we toch wel ...

een leuke overnachtingsplek gevonden; met vrij uitzicht op de Flipper- uhh…Fungiebaai.

Sowieso hebben we een fantastische ‘front-screen-view’. Dat is wel vaker, als we dan ’s avonds ergens aan komen rijden, dat we dan denken ‘mwaahh….’, en dan ’s morgens ons realiseren op wat voor een geweldige plek we staan. Druk is het hier niet. Enkele locals die met honden komen wandelen, wat joggers en wandelaars, een enkele verdwaalde toerist,  maar dat is het dan wel.

Na het ontbijt trekken we de wandelschoenen en –broeken aan en gewapend met verrekijker en fotospullen gaan we eens proberen wat meer glimpen van Fungie op te vangen.
Als we bij de zee aankomen gaat net de boot met toeristen terug naar Dingle. ‘Hèhè, hebben wij weer’, zegt Monique. ‘Nou zal die dolfijn ook wel weg zijn’. Ik zeg: ‘Als er op maandagochtend om half tien al een boot met toeristen uitvaart om die dolfijn te zien, dan denk ik dat er nog vele boten zullen volgen’.

We lopen eerst maar eens het wandelpad omhoog langs de kliffen. Het is goed opletten anders kieper je bij de verschillende inhammen een meter of honderd meter naar beneden.
Bovenaan de kliffen vinden we een leuke uitkijkplek over en in de baai van Dingle. Vandaar zien we het ene na het en andere bootje beladen met toeristen de baai uitkomen. Ongeveer bij ons aangekomen keren ze weer en blijven ze wat heen en weer en rondjes varen. We zitten mede vanwege onze hoogte best wel op een afstand maar met verrekijker en telelens kunnen we het schouw- en volgspel goed volgen. En ja hoor, zo af en toe zien we hem ook: Fungie. Hoe ze het voor elkaar krijgen weten we niet. Of hij wordt met vis gelokt, of hij is gewoon gek op toeristen, maar het dier schijnt al vanaf 1983 in de baai te leven.
We zitten een aantal uren boven op de kliffen (wat geen straf is) en blijven ons verbazen. Als wij vanaf de afstand niet goed de dolfijn kunnen zien, dan kunnen we wel inschatten waar hij is, gezien naar welke kant de bootjes hangen vanwege de toeristen die aan Fungie’s kant staan. En zo af en toe horen we over het water gejuich van kinderen als Fungie verschijnt.
Het is een leuk schouwspel. De stuurlui van de bootjes lijken exact te weten wat ze moeten doen om het dier te ‘vangen’.  Op een gegeven moment varen twee bootjes langszij met Fungie er tussenin. Een prachtig en verbazingwekkend gezicht.

En dat al vanaf 1983! Dat is toch niet voor te stellen! En het gaat de hele dag door. We weten niet hoe oud dolfijnen worden maar voor de economie in Dingle is het te hopen dat ze nog een reservedolfijn achter de hand hebben.
We lopen het prachtige wandelpad bovenlangs de kliffen nog een stuk heen en weer (aanrader) en dan terug naar het strand bij de camper. Was er gisteren vanwege de vloed amper strand, nu is er een prachtig breed strand ontstaan. We snappen wel waarom hier nu een cursus ‘schilderen-op-het-strand’ gegeven wordt.

Ondertussen is het aardig in de middag en gaan we maar weer eens verder. Nou willen we het Fungie-gebeuren in Dingle zelf ook wel eens bekijken. En daarbij lijkt het ons ook een prima plaatsje om Fish & Chips voor het avondmaal te scoren.

Als langparkeer-tip had ik gelezen over het parkeerterrein naast de Lidl. In de haven zelf zou het nog wel eens vol kunnen zijn.
We halen eerst nog wat boodschappen bij de Lidl. En je wilt het geloven of niet maar is er zelfs toiletpapier met doflijnprint. Of het toeval is of dat ze het hier speciaal inkopen weet ik niet, want het is gewoon merktoiletpapier, maar dit kunnen we natuurlijk niet laten liggen. Voorlopig kijken we elke dag tegen Fungie aan.

We hebben even de neiging om de camper op de P van de Lidl te laten staan, maar we zien een maximale parkeerduur van 2 uren, en ook alleen voor Lidl-klanten. Op straffe van een wielklem bij overtreding.
Dus dan maar even de hoek om naar de grote P waar je langer mag blijven staan. Ik vermoed dat overnachten ook geen probleem is. Er is een Pay & Display zoals dat hier heet. Een parkeerautomaat dus. Kosten 50 cent per uur, tot 18:00 uur. Kom daar bij ons maar een mee aan. Vanaf de P is het slechts minuten lopen tot in het stadje/dorp.

Een kleurrijk stadje, dat is het zeker. Hoe ze het doen met kleur verdelen is de vraag. Er is geen pandje hetzelfde. Als je toevallig gek bent op knalroze, maar de buurman ondernemer heeft dat al, dan moet je toch iets anders verzinnen. Een leuk gezicht, al schijnt de zon niet dan ziet het er toch zonnig uit.
We lopen wat winkeltjes in en uit, scoren nog steeds geen geschikt schaap voor in de camper, en dalen al slenterend af naar het laagste deel van Dingle: de haven.
En daar zit het ene ticket-to-Fungie bureau na het andere. Big Business dus die dolfijn. Het lijkt zelfs zo zeker dat je Fungie gaat zien dat er op de folders staat ‘No see-no pay’.
Bij de haven gaan we op zoek naar een Fish & Chips tent, want waar anders horen die te zitten dan aan de waterkant. We vinden inderdaad een paar Fish & Chips kotten, maar je kunt er niet echt lekker buiten zitten (binnen al helemaal niet), en met het spul naar de camper lopen is te ver weg. We gokken er dan maar op dat we met de camper dicht in de buurt kunnen parkeren en lopen terug naar de P.

Met de camper is het dan slechts minuten naar de haven, waar we dan even parkeren op een van de plaatsen die gereserveerd zijn voor bussen. Die zijn er nu niet (meer). Voor de zekerheid blijf ik in de camper terwijl Monique naar de kotten loopt.
Na een kwartiertje is ze terug met twee verschillende porties. Ja, die van mij stond te twijfelen bij welke van de twee naast elkaar gelegen kotten ze het maaltje zou kopen. De ene had Gin in zijn beslag, de andere niet. Wat doe je dan als je twijfelt?? Juist ja, je koopt bij beide één portie.

En zo zitten we dus nu met een vis in gewoon beslag en een vis in gin-beslag. De patatten (want dat is de ‘Chips’) zien er exact hetzelfde uit.
Tegen de tijd dat we de vis op hebben zijn we het er over eens dat die met Gin het lekkerst was. Maar het is een nipte overwinning.

Nee, da's niet van Fungie

Na deze leuke vakantiedag gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. We rijden Ring of Dingle verder af richting het westen, over de R559 ook wel de Slea Head Drive. 

- Camperaarstip: net voorbij Ventry (ofwel Ceann Trá) is links een afrit naar een kleine P bij een stacaravancamping. Op de P is rechts een krakkemikkig toiletgebouwtje en rechts daarvan is een waterkraan met slang.

Daar vullen wij ook de tank en legen de toiletcassette. We vervolgen de R559 en na ongeveer 3 kilometer slaan we linksaf richting ‘Burial Ground’. De doodlopende weg eindigt heel toepasselijk op een P achter een begraafplaats. Hier zijn er dus al veel doodgelopen. Ja, ik weet, het is een inkopper.

We staan pal naast een smal duin aan de prachtige baai van Ventry. Eten en afwassen hoeven we niet meer, dus we hebben meteen avond, een prachtige avond.

Morgen misschien wel zonnen?

Maandag 29 mei 2017
Overnachten bij het Ventry strand, Ierland
KM 60033
GPS N52 07 17.5  W10 22 37.6